ต้นแคคางกร่างกระทุ่มชอุ่มออก                       ทั้งช่อดอกดูไสวเหมือนไม้เขียน”

(ตอนกำเนิดพลายงาม)

“นกหกสล้างในกลางเถือน      บ้างถาเพื่อนเที่ยวคะนองบ้างร้องโต้

นกแก้วป้อนลูกบนต้นชงโค       แล้วบินโผพูดจ้ออยู่จอแจ

ดูแม่นกแล้วคะนึงถึงคุณย่า       เคยพูดเล่นเจรจาประจ๋อประแจ๋

ฝูงนก  เอี้ยงเรียงจับต้นแกแล       เหมือนหม่อมแม่เคียงเราเฝ้าชมเชย”

“กุมารทองนำหน้าพาจร              ข้ามดอนเขาเขินเนินไศล

พระพายพัดเกสรขจรไกล           หอมตรลบอบไปในพนา

ดื่นดอกออกช่อบุปผชาติ            ดาดาษหว่างเวิ้งวังหวัดผา

จึงชี้ชวนวันทองน้องพี่อา             เจ้าดูพรรณบุปผาน่ายวนใจ