“กระดังงาจำปาเทศ  เหมือนเสด็จแดนสวรรค์

อินทราและเทวัญ      ทุกช่อชั้น  มาชื่นชม”

เสภาขุนช้างขุนแผน

“เย็นพระพายชายเฉือยมาเรือยริน       หอมประทินซ่อนขู้ดอกบุหงา

พอเบี่ยงบ่ายชายแสงสุริยา                              สาริการ้อยก้องสนั่นไพร

ฝูงนางนวลแนบนวลแล้วชวนพลอด                ขึ้นจับเจ่าเฝ้ายอดไม้เรียวไผ่

ฝูงนกเขาจับเขาไม่เศร้าใจ                               เสียงคูลั่นหวั่นไหวก้องวนา

เค้าโมงจับโมกชะโงกมอง                                มักกู่ก้องฟังเสียงสำเนียงจ้า

นกกะลิงจับกิ่งกระดังงา                                    เสียงกระทาขันก้องคะนองไพร”

(ตอนพลายเพชรยกทัพไปช่วยพลายบัวตีเมืองลำพูน)

“เจ้าพลายงามตามทางไปกลางทุ่ง           เขม้นมุ่งเขาเขินเดินสะอื้น

ออกหลังบ้านตาลตะคุ่มเป็นพุ่มฟื้น                    ร่มรื่นเรียงเคียงตะเคียน